ff getraind

Zo ik schrijf ook nog ff iets.
afgelopen zaterdag 28-01-06 met Bantu en de rest van de fam de weilanden in gegaan.
Een duif die ik van een eerdere jacht heb ingevroren en in een panty heb gestopt, ontdooit en een spoor uitgezet zonder dat Bantu mij heeft gezien.
Ik heb hem aan het begin van het spoor gezet en moest hem goed vast houden omdat hij de lucht al had opgevangen.
Hij deed het dus ook perfect , hij vond hem al zigzaggend erg rap, en kwam hem brengen.
Toen een langer spoor maar zonder panty, nou het speuren was zo gepiept hij had hem zo gevonden maar lekker vind ie een duif ook, hij begon er jammergenoeg op te kauwen dus moest ik hem snel afpakken.
maar goed hij deed het dus weer prima en iedereen was weer trots.
Nu alleen weer een nieuwe duif zien te regelen.

Gegroet Edwin.

club der stelende honden

aloha,
zoals jullie lezen, hebben wij heel veel lol van onze hond en gaat eigenlijk alles op rolletjes.
Heeft hij dan helemaal geen manco's?? hmm helaas wel. HIJ STEELT, echt alles wat los en vast zit. Als je tas open staat(lippestift of zo), was uit de wasmand, de afstandbediening van de bank, maar ook hout uit de openhaard wat niet opgebrand is. En pas zelfs een(schone) lepel uit de afwasmachine. Op het hout na, doet hij er eigenlijk niks mee en komt het zelfs brengen als ik er om vraag. Maar ja, het is ook mijn eigenschuld, want ik let niet goed genoeg op om hem te betrappen en te corrigeren. En als hij het braaf brengt is dat weer goed. Lastig, lastig,lastig, en toch glimlach ik er om. Maar er is wel werkt aan de winkel, want andermans tasje vind hij ook erg leuk! rijp voor de blindegeleidehondschoolreclame, hahaha.


Gister zijn de krammen eruit gehaald en zijn wondje was mooi genezen. Natuulijk moest hij ook ff op de weegschaal en hij woog 18 kg, de bink.

Bantu's stok!

dit wou net even niet lukken, maar hier dus bantu met zijn stok!!

simpel geluk

Zo daar was ik weer. Het is vandaag heelijk vriesweer met een prachtige blauwe lucht en wat doe je dan? ja juist, lekker wandelen met de hond. Bij ons in het dorp is er zo'n leuk veldje waar de kids kunnen voetballen en spelen. Ook Bantu vind dat veld geweldig, lekker rennen over het gras en door het zand, om de doeltjes heen. Nu zijn ze daar flink aan het snoeien geslagen dus er lagen ook erg veel stokken. Tot nu toe vond hij een stok wel leuk, maar niet te lang, en ik moest hem dan wel weg gooien. Aangezien ik niks anders bij me had, ik op zoek naar een mooie stok en gevonden. Lekker spelen, 3 x weggooien (volgens expert moet je een leuk spelletje niet te lang en te vaak achter elkaar doen) en die stok aan hem gegeven. Ook nu liet hij hem al snel weer liggen. Maar toen ik verder wou wandelen zei ik dus tegen Bantu: ZOEK STOK. huh, wat zegt ze nou??? maar hij keek om zich heen, en bedacht zich dat leuke spelletje en warempel HIJ ZOCHT EN VOND DE STOK. haha, ik vond het prachtig. Dus ik lekker wandelen en elke keer als hij de stok liet liggen, zoek stok zeggen en hij pakte hem weer mee. Ik vind dat dus super en geniet daar met volle teugen van en dan loop ik daar, ideaal weer, een vrolijke gezellige, goed luisterende hond, en tja dan voel ik mij op en top gelukkig. En het mooist vind ik dus dat hij die stok mee sjouwt.

Heel stiekum vraag ik mezelf wel eens af hoelang dit nog blijft. Hij is nu 4 maanden en luistert gewoon erg goed. Ik ben voor Bantu (haha ook voor mijn gezin hoop ik) nog steeds het allerleukst op straat. Want hoe leuk een andere hond ook is, of andere mensen, of vogeltjes, op het moment dat ik hem roep komt hij gewoon. Heel soms 'vergeet' hij me, dan is hij zo druk in zijn spel of onderzoek, maar dat vergeef ik hem, hij is tenslotte pas 4 maanden. Als ik dan zijn aandacht weer heb, ik klap in mijn hand, of sla met iets op een lantaarnpaal, of loop naar hem toe, dan komt hij weer.

Hij is ook zo grappig, met die flaporen. Thuis bestudeert hij telkens het openhaard vuur. Ik zal er eens een foto van maken. Hij gaat dan voor de openhaard zitten en kijkt echt naar het vuur.
Hij lijkt al echt op zijn bazinnetje, want ook ik vind vuur erg facinerend!!

En wat wordt hij al groot hé? Ook zie je al steeds meer vlekken komen en is dat witte vlak al niet zo wit meer. Vrijdag gaan we naar de dierenarts om de krammen er uit te laten halen, ben benieuwd hoeveel hij weegt.

aangekleed

vanmorgen zaten we aan het ontbijt en toen riep dana: mama hij likt aan zijn wond! hij lag een beetje opgekruld, dus ik dacht, ach, zal wel zo lijken, maar dat hij aan iets anders likt. Maar goed, toch maar even kijken ( die dana let altijd zo goed op) en ja, hij likte inderdaad aan zijn wond. Dus ik naar boven, een t-shirt van edwin halen, hahaha, wij vinden bantu wel groot, maar in dat t-shirt kon hij wel 2x, dus dan maar een t-shirt van een van die meiden en dat maar aangetrokken.

Hij leek wel een babytje, eerst hoofdje, dan pootje een voor een door de mauwen, en last but not least: een veiligheidspeld om de flappen bij elkaar te houden. Het is ook een gek beest, hij vind ook alles goed. Net als zijn anti-biotica, hij eet het op alsof het een snoepje is. En nu ligt hij weer in zijn bench, alsof het de normaalste zaak van de wereld is, om aangekleed te zijn.

hond gewond!!

zaterdag waren wij in de (nieuwe) tuin aan het werk, en bantu was lekker mee. Nou heeft de buurman wat lekkers in zijn tuin liggen, wat eigenlijk bedoelt is voor de vogeltjes, maar wat Bantu ook erg lekker vind. Nee, wees niet bang, de buurman had niet zijn geweer in de aanslag, maar er staat wel een klein hekje met puntjes en toen ik Bantu terug riep, kwam hij braaf, maar terug springen is blijkbaar moeilijk dan heen, want het lukte niet helemaal. maar na een 2e poging kwam hij er dan toch over. Het is echt geen hoog hekje. Eenmaal thuis gekomen zagen we toch een klein wondje, er zat nauwelijks bloed, maar toch besloten er wat wondzalf op te doen. Dus toen we de wond eerst gingen schoonmaken, zagen we dat het dieper zat dan we dachten. Tja en dan is het zaterdag, geen spoedgeval op leven of dood, dus wat doe je dan?? nou toch maar even langs de dierenarts, en dat is maar goed ook, want hij kreeg 2 krammetjes. Het is echt een bikkel, want afgezien van een klein piepje, deerde het hem verder niks. Het geneest erg mooi, en tot nu toe blijft hij er gewoon af. Wel heeft hij voor de zekerheid ook een anti-biotica kuurtje.
Het is dat je het ziet zitten, verder merk je niks aan hem. Net zo vrolijk en tierig als altijd.

daar kwam opeens de jager, jager aan...

zo, het is gebeurt, Bantu is mee geweest op jacht!! en wat een pracht was dat. Hij deed het erg goed, zo voor de eerste keer. En hij vond het prachtig, was erg allert, en telkens als de 'jager' zijn geweer in aanslag had, dan keek hij de jager aan, zo van: ja,ja, toe maar, ik haal het wel op!
Hij had nog nooit een duif zonder panty in zijn bek gehad, maar het was geen probleem. Hij is echt erg zacht in de mond!
Hij heeft er echt lol in, en nu als je met hem wandelt dan gaat telkens die snuit de lucht in, en maar ruiken!! Maar vooralsnog is een roep nog wel voldoende om hem hier te laten komen, maar het kost hem moeite om al die heerlijke geuren 'los te laten'.

Vanmorgen was Edwin hem 'kwijt' en wat gebeurde er?? hij kwam braaf een dode merel brengen. Bantu, jongen, het is wel de bedoeling dat je wacht tot de jager er is!

foto!!!!

we gaan op reis en nemen mee??

zo, we lopen danig achter met het dagboek, dus heb wel een hoop te vertellen, maar zal proberen het kort te houden. We zijn dus met de trein geweest en dat was een hele belevenis voor onze Bantu! Maar het viel me mee, want ook hier was hij niet echt van onder de indruk.
Het meest indrukwekkende voor hem was die grote trap waar hij van af moest. Daar twijfelde h ij wel even, maar gelukkig, hij vertrouwde genoeg op ons om toch maar te volgen en later zelfs voor te gaan. Heerlijk zo'n hond die alles zo makkelijk ondergaat!

weerzien!

23 december was het dan zover! Bantu ging voor een weekje terug naar zijn moeder en 2 zusjes. Wij waren erg benieuwd hoe dat weerzien zou zijn en hoe zijn zusjes eruit zouden zien. Hier zie je het, hij staat even buiten spel, maar dat was snel over. Zijn moeder ging direct naar hem toe en Bantu ging direct op zijn rug liggen. Nou het ging dus prima en wij konden met een gerust hart op vakantie, om hem een week later weer op te halen. En dan maar hopen dat hij nog weet wie wij zijn???? Maar gelukkig, hij wist het nog! Bantu heeft het er prima naar zijn zin gehad en wij stonden verbaasd over hoe hij gegroeid is na één week!! we vonden hem een reus geworden.
Het was toch nog even opnieuw wennen, maar dat was al snel over. Nu we weer in ons ritme zitten, is het net of hij niet weg geweest is. Maar we hebben onze knuffel wel gemist! ook al was de vakantie erg leuk.

jaarwisseling:
De jaarwisseling is ook prima verlopen. Bantu reageerde nauwelijks op al die knallen, zelfs de 100.000 klapper intresseerde hem geen lor! de truc: tijdens de grootste knallers gaven we hem te eten, hahaha, en wat is er nou belangrijker dan eten??? juist, helemaal niks!!